As ick an een Spätsummerdag so dörch de Feller wannert bün, käm mi ne grote Kombine vör de Oogen, de Reech üm Reech ut een groten Ackerschlag de Tüffeln ern’t har, un glieks up’n Hänger befördert hett. Mien Gott, dacht ick so bi mi, wie dett hüt an Dach so flutscht met denn Tüffelaust.
Ick heb mi an Wechrand henhuckt un tokiekt. Bi’n Kieken käm mi de Erinnerungen ut miene Kinnertied trück.
Ton Tüffelaust wurr’n de Lüü up´n Burnhoff un in’t ganze Dörp munter. Völ Hänn warn brukt, bet de Tüffeln to Merrach up’n Disch to ligg’n käm’.
Wi Kinner hemm ok uns Deil van de Arbeet affkreegen. Wi mün de Tüffelrackerfrugens bestöll’n, met Grotvaddern de Tüffelsäck van öwersten Böden runnerschleppen un de höltenen Rubbeln un Tüffelkörw ut’n Schuppen vörkroam’.
Ok de Tüffelkratzer wurrn van Balken affhangt, wo’s öwer Winter inölt hang’n hemm. Männig Frugens harn ok ehrn iegen Kratzer, de is bäter van de Hänn goahn.
Allns mütt ton Tüffelaust trechtmoakt warn. Dat wurr in Winter moakt van de Ollendeelers.
Ton Tüffelföhrn wurrn de grooten Kastenwagens upbaut.
Ook an’t Utfräten mütt dacht warn. Mudder har ton Tüffelaust Schoap un Zickenlämmer met Melk anwässert, de nu affschlacht warden, üm Eintopp för de Tüffelrackers dorut to koaken.
Dett was een Läwen up de Tüffelfelder fröher. De Frugens hemm rackt, de Mannslüd affdroagen, un de Bur hett de Tüffeln no Huus föhrt ton Inkellern, Afflefern orrer in de Miet.
För jedweden Sack orrer Korw, de up’n Wagen käm, wurr een Kreidestrich an’t Wagenflak (hohes Seitenbrett) moakt.
Owends hett Vadder de Strich van Dach tosammtellt un in een lüttet Book inschräwen. Ook de Tüffelschlag wurr indroagen, de Erntetied un de Lüü.
Ton Äten hemm de Lüü up de Kruthoapens säten un ehrn Intopp ut’n Blechnapp läpelt. De Melkkaffee wurr ut bunte Emailletöpp drunken, kaputt goahn konnt nie nich wat.
Na de School noahmeddachs sün wi Kinner ok no lostowt. Wi hemm dat Krut in Hoapens sett’t un ankokelt, Tüffeln wurr’n dorin broad’t un üm dat Fiier ok rümmerdanzt.
Wenn een so in de Runn kieken har, blökerten bet hen ton Horizont öwerall Krutfüer. Et wier een richtiget Tüffelfest.
Noahmeddachs hemm wi Kinner giern met alltohoap Kaffee drunken. Uns Mudder hett ton Tüffelaust ümmer Zwieback ut Hefedeich backt. De warn grötter as sonne Faust un hemm utseihn wi Grotvadder sien Hot, wo he jümmer Dohle to secht hett. Männigmoal sün’s ook no met Plummos beschmeert wäst.
Ton Fieerowend süns all met’n letzten Tüffelwagen na Huus föhrt. Boaben up de Säck hemms all säten, oftens hem de Frugens ook sung’.
Jo, son Tüffelaust gifft et all lange nich mihr, he läwt blot no in de Erinnerung un in Geschichten van dunnemoals.
A. Ostermeier