Wenn’t Pingsten is, wenn’t Pingsten is, dunn schlacht’ uns Vadder ’n Bock, dunn danzt uns Mudder, dunn danzt uns Mudder, denn wackelt ehr de Rock.
Doch vör Pingsten käm ierst Himmelfoahrt. To denn Dach wiern all Kierls up de Been. Denn Vadderdach, wi he ok nennt ward, dä keen eener nich utloaten. To Foot, met ne Klingel an’ Krückstock, met’n utstaffiert’ Foahrrad, in’t Auto met völ bunte Bänners an, un ok as Reiterslüüd up’n Peer, sünd se jümmer all, de Ollen un de Jungen, lostowt.
Männigeen is unnerwechs ton Frühschoppen all hang’n bläwen, anner sünd no bet Kümmernitz bi Hoagelbarg koam’, wo sonne schnieke Wirtin to Himmelfoahrt dett gröttste Bierfatt anstäken har.
Dull hemm’s all de Mullen stemmt, un so manch een „Lütten” wechkluckert.
Denn Wech noa Hus har nich jedwereen no sonne Tur owends werrerfunn’. An’t Growenburt orrer unnern Chausseeboom kunn man de Himmelfoahrtsutflögler dunn schnarchen hürn.
Eenmoal is et ok passeert, det een Reitersmann groadewechs ton Fierowend düchtig duun to Foot noa Hus schunkelt is. Sien Peer, wat he vörher an’n Boom in de Nähe van Kroog anplockt har, was vergäten. Et hett geduldig up em luert. As nu awer keener koam’ is, un et ok all dull dunkel wier, hett dett Veech solange zottelt un treckt, bet et los wier. Et hett sien Nüstern to Höcht reckt, noahn Wech wittert un is dunn losloopen. Denn Wech no Hus har he kennt.
De Reitersmann hett sik unnerwechs jümmer moal verpust un sien Zylinner trechtrückt. He hett ne lange Tiet bruukt, bet he to Hus wier. Sien Peer awer har querfeldin denn Wech no Hus noahm’. As de Utflögler vansiene Hemmelfoahrtstur nu endlich all’n bäten utnüchtert bi sik ankoam’ is, stunn sien Peer all an de Hoffdör, un hett düchtig met de Been krappt.
Sien Frünn van näwenan har nich son Glück hat, he mütt an nächsten Dag ierst sien Foahrrad söken goahn, dat he unnerwechs up de Rücktur van sien Himmelfoahrtsutflog irgentwo hett stoahnloaten.
So geiht et to up düsse Welt. Et is garnich so verkiert, wenn eener siene Himmelfoahrtstur met son Gefährt unnernimmt, wat owends ok alleen sien Wech trück noa Hus finnen deit.Upschreewen van Annemarie Ostermeier