„Mien Diern, för di ward’t sachtens Tiet,
von ’t Öller her büst du sowiet,
dat du nu endlich friegen deist
un sülwst di dörch dat Läben schleist.“
„Ik will je, Mudding, dat is wohr,
doch noch wier nich de Richtig’ dor,
mit denn ’k tausamenläben will!“
„Mien Diern, dat stimmt nich – schwieg blot still!
Worüm wisst du denn’ Reiner nich?“
„Ach neee! – de süppt so fürchterlich!“
„Un Hans-Joachim wull di ok!“
„De stinkt nah Zigarrettenrok!“
„Un worüm harrst denn’ Paul nich giern?“
„De dreew dat all mit männig Diern!“
„Dat’s nich so schlimm, mak kein Trara!
Denn sowat lött in ’t Öller nah!
Süss nimm denn’ Soehn von Kopmann Schmidt.
De bringt ’n gaudes Konto mit!
Hei süht gaut ut un mag di sihr;
So’n Mann as denn’, wat wisst du mihr?“
„Denn’ Jochen ik woll nähmen wull,
Doch Mutsch, hei stamert mi tau dull.
Dat würd mi nahst oft pienlich sin,
Let ik mi up denn’ Schmidt-Jung in!“
„Ach Diern! Blot nich lang’n oewerleggen.
Bi di hett hei doch nix tau seggen?!
Denn’ Fähler süsst em nich anräken:
Hei stamert je blot bi dat Spräken!“
Helmut Hillmann