Se fräten allens, aewer keinein fritt ehr; nich Swienägel, nich Singvagel, kein Krött; un sülwst de Aanten kriegen dat Kotzen. De brunen Snicken sünd nömlich bitter un bannig giftig!

Helpt also blot Gägengift, seggt de Industrie. Blot de ehr blagen Küürn bringen nich blot de Snicken üm de Eck…

Mi helpen ja all siet Johr un Dag uns Wienbargsnicken. De fräten twors nich direkt ehr nakte Verwandtschaft, moegen aewer giern ehr Eier verputzen. So hollen se de Brunen taumindst so wiet in Schach, dat de up Duer bedüdungslos warden. Aewer in mien Dörp willen de Lüüd üm mi rüm ümmer gliek weiten, wat ganz fix un up´n Slag helpen deit. Denn rat ick ehr meist tau „Bierfallen“. Dit Husmittel stammt noch ut Tieden, as Bier billiger wier as Melk, also von „dunnemals“. Snicken moegen nömlich genau so giern Bier drinken as vääle Minschen. Se sünd sogor rein verrückt dornah un rüken dat oewer 50 Meter wiet! Du brukst also blot abends ein Glas Bier (halw vull) in de Ierd stecken un denn morgens de Lieken insammeln.

Dat mütt natürlich ein Fachmann maken, un so verdein ick mi ümmer mal poor Groschen (orer ´n halw Buddel Bier), üm bie de Nawerschaft dat Snickenproblem tau lösen!

Schiet is blot, dat fuurts de Medien up so wat ingahn, un ick mi Nawers Frag gefallen laten mütt, ob dat Bier nich ok Snicken ut anner Gordens anlockt, de sick denn (wenn dat Glas oewerlöppt) ierst recht hier utbreiden. Nu mütt ick ja Farw bekennen un seggen: „Na klor! Wat glöwst du denn, worüm ick de Bierfallen nich bie mi sülwst, sonnern in dienen Gorden upstellen dau?

Wolfgang Kniep, Rostock

(ut Maandenblatt 248,

Klönsnack-Rostocker 7 e.V.)