Der Wochenspiegel veröffentlicht in loser Folge Texte auf Plattdeutsch. Unterstützt werden wir dabei vom Verein für Niederdeutsch im Land Brandenburg e.V. sowie vom Plattdeutschen Stammtisch Wittstock. Dafür vielen Dank! Und Ihnen, liebe Leserinnen und Leser, viel Vergnügen beim Lesen! Ihr Wochenspiegel-TeamDingsdag is’t, een Dag in Sommer,
Oma sitt in ehre Komer.
Doch dat Alleenween hett se satt,
se will nu mit de Bohn to Stadt.Se jumpt ok los, no Hamborg hin,
de Utverkoop stickt ehr in Sinn.
Vör den Bedriev ist se nich bang,
se söcht un wöhlt dor stünnenlang.
Bi Karstadt will se denn wat eeten,
ehr knurrt de Mogen all so’n beten.
Se drängelt sick no’n Tresen hin,
köfft Arfensupp mit Bockwust in.
Mit ehr Supp recht hit un frisch,
sett Oma sick an nächsten Disch.
Mit Bockwust is dat nu ja so:
dor hört ok Mostrich noch dor to!
Am Tresen steiht de Mostrichpott,
Oma holt sich gau nen Dutt,
un as se trüchkümmt, gor nich lang,
is eener bi ehr Supp togang.
Een Farbigen, wer weet woher,
löppelt Omas Teller leer.
Ganz genüsslich un in Roh,
un Oma kiekt em sinnig to.Denn se meent as Daam vun Welt,
de arme Kerl hett wiss keen Geld.
Un groten Hunger all siet Dogen,
man - ok ehr knurrt bös de Mogen.
Se geiht an Disch noch neeger ran,
un pliert den Teller ümmer an.
Un schwupp-di-wupp mit flinke Hand,
treckt se de Bockwust sick an Land.
Den Mostrich hett se ganz vergeten,
blots een, twee, dree de Wust upeeten.
Denn schult se röber no denn Mann
un lacht em nett un fründlich an.
Ok he lacht Oma fründlich to
un löpelt wieder ganz in Roh.
Und as de Teller blitzblank leer,
holt he von Tresen twee Glas Beer.
Een drinkt he, un dat wat öber,
schüft he lies no Oma röber.
Oma strahlt un is ganz baff
de Anner grient un seilt sick af.Oma denkt noch düt un dat
un föhlt sick gar nicht richtig satt.
Noch een Supp will se sick holen
un söcht dat Lüttgeld tun betalen.
Du leeve Tied, de Schreck is groot,
nu sitt Oma bös in Not.
Se stuckert wütig in ehr Hoor,
ehr Handtasch is mit’n mol nicht door.
Se kiekt sick um und dreiht sick rasch,
un süht an Nebendisch ehr Tasch.
Ehr Arfensupp un dat is wohr,
mit Bockwust in, steiht ok noch dor.
Un wat lehrt uns de Geschicht?
Dat, wat man glövt, dat stimmt oft nich.
Man mutt ok anner Minschen traun
un jüm nicht glieks de Bockwust klaun.
Upsammelt vun Annekatrin Detlef