Dor wär mal ens een Fru, de hadd een lütt Deern. Diss’ hadd ümmer so ’ne rode Kapp up, dorvon heet se „Rotkäppchen”.
Eenmal seggt ehr Mudder to ehr: „Rotkäppchen, goh hen un bring’ Grotmudder ’n bäten Koken un Wien hen, denn se is krank!”
As Rotkäppchen in ’n Holt is, begegent ehr de Wulf. De seggt: „Wo willst du hen, Rotkäppchen?”
„Ik will Grotmudder Koken un Wien henbringen.” „Wo wöhnt dien Grotmudder ?”
„Dor hinnen in ’n Holt ünner de groten Eiken.”
Dunn seggt de Wulf: „Willst Grotmudder nich ’n poor Ierdbeeren un een Blomenstruuß mitnähmen?”
„Ja”, seggt Rotkäppchen.
Un ünner de Tiet geiht de Wulf hen nah Grotmudder ehr Hus un kloppt an.
Dunn seggt Grotmudder: „Wer ist da?”
„Dat is Rotkäppchen. Ik bring di Koken un Wien!” Dunn seggt Grotmudder: „Drück man up de Klink!” Dunn geiht de Wulf hen un frett Grotmudder up.
Dunn kümmt Rotkäppchen un seggt: „O Grotmudder, wat hest du för grote Ogen?”
„Dat ik di bäter sehn kann!”
„O Grotmudder, wat hest du för ’ne grote Näs’?” „Dat ik di bäter rüken kann!”
„O Grotmudder, wat hest du för grote Uhren?” „Dat ik di bäter hüren kann!”
„O Grotmudder, wat hest du för grote Händ’n?” „Dat ick di bäter anfaten kann !”
„O Grotmudder, wat hest du för een grotes Muul?”
„Dat ick di bäter fräten kann!” - Un dunn springt he to un frett Rotkäppchen up.
Dunn leggt he sik wedder in ’n Bett hen un snorkt.
Dunn kümmt de Jäger dor vörbie un seggt: „Wo snorkt de oll Fru so dull!
Is se so krank? Ik möt mal tosehn.”
Un he geht nu rin, un dunn liggt de Wulf in ’n Bett. De Jäger kümmt nu bie un snitt den Wulf den Buk up. Dunn kümmt Rotkäppchen wedder rut un Grotmudder ok. Dunn packen se den Wulf den Buk vull Steen un laten em nu loopen.
Dunn will de Wulf ens supen un föllt rin in ’t Water!
Volksmund