Oll Mudder Brökersch fröcht Oll Hempeln:
„Wat is Kultur?“ Oll Hempel secht:
„Kultur? Noa joa – dat is - dat is –
nee Deern, dat weet ick ok nich recht.“
„Dat weetst du nich?“ kräht Mudder Schmoken.
„Wenn Franslüüd Zigaretten roken,
so Stücker twintich upp’n Dach,
wenn’s sich dat Mul recht rot beschmeern
und Teejennäjel blank poliern,
bi de Arbeit Krüzwurträtsel roaden
und splitternackt as Höppers boaden.
Wenn Mannslüüd sich an Doag besupen
un nachts in fremde Betten krupen,
dat is Kultur!“
„Ach, dummet Tüch“, knurrt Vadder Streit,
„Kultur is, wenn een wat versteiht
von Kunst un dusend Mark betoald
för Biller, de mit’n Bessen moalt.“
„Wenn een nischt von Musik versteiht
un trotzdem inne Oper geiht,
wenn een dat Spind vull dicke Böker
und trotzdem läst Dreegroschenschmöker,
wenn een sich up de Kunst beröppt
un trotzdem in’t Theater schlöppt,
de hett wat wech von de Kultur,
dat künnst mi glöwen!“ secht Oll Schur.
Amanda schwöcht: „Dat is jewiss,
dat de Kultur wat Höheret is.
Wer dichten deiht und Romane schriwt,
Theater möckt, wer Biller moalt
und näwenbi noch Sport bedriwt,
de het Kultur in Kopp un Knoaken,
sönn Minsch kann kulturell wat moaken.“
Oll Möllersch kümmt, und Vadder Schur
fröcht se: „Un wat hölst du denn nu von de Kultur?“
De Ollsch secht grinsend: „Ick denk so:
Kultur is – wenn een frisch un froh
sien Arbeit deiht un nich toierst noa Prämien schreit.
Kultur is ok – hebb ich mi dacht –
wenn een so recht von Herzen lacht!“
Ernst Stadtkus