De Frünn’ Korl-Heinz un Theodor
Sünd Rentner all so männig Johr.
De Sommerdag is bannig heit,
Doch wiel ehr Bänk in ’n Schatten steiht,
Koen’n liekers sich de beiden Oll’n,
In aller Rauh gaut unnerholl’n. -
„Du, Körling, ik grad oewerlegg´,
Wat is dat Schönst’ an ’n Sommer? – Segg’!”
Un Theo grient, so gaut hei kann,
Sien’n Fründ Korl-Heinz recht schwienplitsch an.
„In ’n Sommer”, seggt dei, „kiek ik giern
Noch up so männig knackig Diern’.
Nich alltau drall, doch schön wat an. ..
Dat seih ik hüt noch giern as Mann.
Mi kümmt dat vör, wenn ’n ehr so süht,
Sei sünd doch noch väl schöner hüt,
As dunn de Dierns in uns jungen Johr ...
Geiht di dat ok so Theodor?”
„Wat sall ’t! - Wi hürn hüt tau de Ollen!
Uns hemm’ uns Frugens dunn gefollen
Ja, ik behaupt, wi hemm’ tau’ Stunn’,
De Allerschönsten ruterfunn’,
Un mit ehr künn’n wi doch gaut läben
Bet hüttaudaags ... so is dat äben!”
„Dat stimmt! - Doch ’t Kieken nah de jungen Diern,
Dat dau ik liekers ümmer giern.
Un Kieken kann jewoll nich stür’n,
Ok wenn wi tau de Ollen hürn!
Mi drömt’ sogor, ik mücht eins nippen
An Knuppen, de in Blusen wippen,
So jung, so drall, so vull un wiss ...”
„Dat Moegen oewer alls ok is!
Wat süll dat woll ... hemm’ uns Tiet hatt!
Hüt sünd wi olt un welk un matt.
Lat uns man drömen allbeid hier,
Wurans dat dunn mit Muddern wier!
Dien Dröm sünd wat för junge Lüd ...
Wi wiern ’t je ok eins – sei sünd ’t hüt!”
Helmut Hillmann