Ick drap an’n Plauer See bie’t Ströpen
ein Fru, dei will mi Wörms verköpen.
„Du büst doch Angler, heww ick recht?“
„Nu ja“, segg ick, „mihr slecht as recht.“
„Dat seih ick all“, flustert de Ollsch.
„Villicht möckst du dat tau kathol’sch?
Kiek di mien strammen Wörms mal an,
as Angler brukst du so wat, Mann!“
„Ach so“, segg ick un krigg dat Grienen,
dit ward bielütten spaßig schienen.
„Wat sall so’n strammen Worm denn kosten?“
„Ooch“, seggt sei, „dat sünd man Restposten.
De kann ’ck di hüt för ’n Groschen gäben!“
„Nu ja“, segg ick, „dormit kann ’ck läben.
Denn nähm ick twei gliek dorvon mit.
Hier, 20 Cent, denn sünd wi quitt!“
„Nee“, seggt de Fru, „dat kann nich gahn,
dor hest du mi verkiehrt verstahn.
As Angler brukst du’n groten Fisch,
tauiers tau’n Prahlen, denn för’n Disch,
un dortau ward’n de strammen Metten
as Bünnel up den’n Haken stäken!
In mien Dos hier sünd hunnert Stück,
denn sünd wi mit teihn Euro quitt!“
„Ach weiten Sei“, segg ick un lach,
„an so’n Geschäft heww ick nich dacht.
Dat langt ja woll, so dücht mi dat,
mak ick an’n lütten Fisch mi satt.
Villicht sogor, statt Wörms tau baden,
köp ick ’n Backfisch mi in’n Laden:
Mit Bier 6,50 kost’ de Zech,
dor kam ick billiger bi wech!“
Wolfgang Kniep(Ut Maandenblatt „Rostocker 7 e.V.“)