To de Wintertied, kott vör Wiehnachten, ward schlacht. De Lüd harn daet Schwien för de Husschlachtung recht grod un fett mäst’t. De Tied, bivör schlacht ward, was hektisch un uprägend.
De ganz Familie un de Noabern wur’n inspannt. Von Burmeester müt de Schlachtschien holt waern, de Trichinenbekieker mütt den Termin kreegen, un bien Bäcker ward daet Wostbrod bestöllt.
De Schlachter har den Schlachttermin all in Summer in sien Kalender inschraewen. Ok de Tierarzt mütt koamen un kieken, daet dat Schwien ok gesund wier. De Kinner wur’n ok met inspannt, de hollten von d’ Noawersch met een kleen Bollerwoagen noch Wostmull’n dato. Ok Hackdisch, Bröhdrog un een Lerrer, wo daet Schwien uphangt ward, mütt besorgt waer’n. De Gewörz to beschaffen, is nich eenfach west. Ok Krut, daet Grotmutter in’n Gorden ernt’t haet, was to’n Wostmoaken torecht stellt. As de Suldoten stunn’ de Wurzgläser up’t Wandbord. In de Kök schwäwt dagelang een orientalischen Duft, wenn de Grotvadder met de oll Kaffeemöhl de Wurzkörners mohlt het.
Un denn kaem de Schlachtdag. Toierst ward daet Schwien affstoken. Dat Blod mütt för de Blodwost un lose Wost rührt warn. Met kochend Woater ward daet Schwien dunn bröht, affkratzt un utnoahm’.
Wenn daet up de Lerrer hangt as kolt Hälwt, dunn gäw de Husfru een Kööm ut. Dato wurn Schlackwoststullen aeten. Een Lies orrer Enelbutt ut’n Vörjoahr ward dato extra uphaewt.
Nu kaem de Tierarzt to’n Bekieken, un de Trichinenbekieker haet een kleenen Schnaepel von d’ Schwien affschneeden un unnert Mikroskop lecht. Dunn ward daet Schwien ut’nannerhackt un daet Fleesch utsortiert. An tweeten Dag kaem’n de Frugens ut de Noawerschaft to’n Wostmoaken. Se häm ok de Därm spliert, de Lies un de Bloas vör de Presslinge neiht, brod krömelt un Kösten schnien. Daet Fleesch vör de Kochwost was in een groten Kessel affkoakt. Völe Sorten Wost wurn in de Mull’n mengt. Inmacht ward in Gläser, Büchsen, in grote brune Pött un in Darm. Et ward mengt: Mettwost, Broadwost, Laewerwost, Blodwost, Plunnerwost un Sülz. De Flom, Bukspeck un allens anner Fett ward affkratzt un Tobroadt to Schmolt. Inweckt wiern ok Bolletten un Broatens. Speck un Schinken wurn rökert un een Pott met Pökelfleesch ansett. Von de Wostbröh ward Eentopp kokt.
In’t Dörp was et Mod, daet an de Päten wat von’t Schlachten utdroagt ward. Ik heb mi wunnert, wat man ut een Schwien so allens moaken künn. De Borch mütt ja so grot west sin as een Elefant. Daet kaem awers davon, daet de Buern naewenbie noa een kleen Bullen affsteckt harn. Daet darft awer keener weeten. Von een kleen Schwien kunn’n de groten Familien ok nich durchfurrert waern.
Daet Schlachtefest duerte ne ganze Woch’. Öwerall haet noh Fleesch un Gewörz roken. De Burmeester haet in disse Tied een por Kilo tonoahm van’t Wellfleesch aeten. He was öwerall inloadt’, damet daet „Barometer“ ok ja ümmer up „Schön Wärer“ stunn.
Upschreewen vun Annemarie Ostermeier