As lütte Deern heff ik glövt, dat de Oosterhoos de Oostereier anmolt un ok versteckt. Ik heff mi vörstellt, dat he mit miene Öllern un Grotmudder an Disch sitten deit un de Eier anmolt. Hüüt freu ik mi, dat ik so eene wunnerbore Fantasie harr.

Mien Vadder hett dato bidroogen. Mannichmol hemm wi vör Oostern eene Wannerung dörch dat Massower Holt bi Freinsteen mokt. Dor hett he lütte Zuckereier up´n Wääg henschmäten, wat wi nich markt hemm. Un dunn hett he seggt: „Kiekt mol, hier is de Oosterhoos langlopen un hett de Eier verloorn.“ Dat wier inlüchtend. Un wi hemm uns bannig freut.

An Oostersünndag hemm wi dunn unse Nester söökt, de wi mit dat Moos ut ´n Ünnerholt sülm mokt hemm. Oh, wier dat een Hallo, wenn wi dat Nest funn hemm!

Nomerrags hemm sik dunn all Lüüd mit ehr Kinners an Oostereier-Trudel-Barg dropen, mit Kaffee un Kooken. De Ollen hemm boben säten un tokiekt, wie de Görn ehr Eier trudelt hemm. Sieger weer de, wo dat Ei an wietsten trudelt is. Eemnmol aver hemm wi all een bannigen Schreck krägen. Mien Broder Peter hett immerto nur noch „kotzt“. „Wat is denn mit di passeert?“ hemm wie em fröögt. Un dunn hett he uns vertellt, dat he söss Eier upäten hett, de bit an´t Bääk kullert weern, also dicht bi dat Tääl. Heidi Mohrling (†) Genauso is dat west. Wi hemm de Eier vörher noh met Zippeln inräm un tein Minuten inne Bääk int kolle Water ligg´n loten. Dät wär good för de Eierscholn. Arnold Flau

Inne söbentiger Johr wär dat in Freinsteen ok noch so mit dat Eiertrudeln.

Wi up Küsterland hemm de Bääk vör uns Husdör hett. De wär da noch nich inbuddelt, da wär noch dat Woater in to sehn. Inne Bääk hett so männig een vun uns Kinner to Oostern denn Rest vun siene Oostereier rinkeuzt, ik ooch! Siet disse Tied mach ik keene harten Eier nich mehr.

An ´d Enn vun uns lütt Stroat Küsterland liggt de Rollberg. Dat wär fröher uns Eiertrudelbarg. Ob de Ollen denn awers wegen dat Eiertrudeln so nöhmt hemm, dat weet ik nich.

De Oosterhoas bi uns tohus wär wat besonners. De hett nich nur twee Been hatt, nee, de künn ok fleegen. De hett de Eier ok in´n Boom in een Astlock versteckt. Ik heff dat ganz genau sehn. Uns Kinnerzimmer wär in´t „Dachjuchhee“, so as mien Oma ümmer seggt hett. Vun boben heff ich morgens denn tweebeenigen Osterhoasen - de man bannig as mien Vadder utsäh - tokeeken. Dat hett mi ja een Vörsprung bi dat Söken gäben! Awers mien Schwester wär da noch lütt, ik heff ehr dunn bi dat Söken wiest, dat se ok noh boben kieken sull.

Eenmal wär uns Osterhoas woll ok nich so richtig bi de Sach. He hett vergäten, wo he de Eier affleggt het. Un so hett mien Schwester in´n August noch een lila Ei hinner dat Regenfatt up uns Hoff fun´n.
Andrea Müllenberg