De olle Fritz, Künnig vun Preußen, hett in’t 18. Johrhunnert för mi wat Wunnerboar’s beschickt. He hett in sien Riek de Tüffel inführt un anplanten loaten. Ick kunn mi hüttodoags kien Spieskoart oahn Tüffeln vörstelln. Wat wier so’n Blatt süss ook wehrt? Tüffeln ward hüüt jo up vööl verscheeden Oart un Wies’ anricht’t un up’n Disch bröcht. Ick mutt doarbie an Tüffelsupp, Rösttüffeln, koakt’ Solttüffeln, Pelltüffeln mit Stipp, Tüffelsaloat, Tüffelgratin, Quetschtüffeln, Tüffelstang’n (ook Pommes nennt) un ganz besünners an Broattüffeln denken. Un just düsse letzten sünd för mi dat „Höchst“! För so’n Pann Broattüffeln loat ick all’ns stoahn. In de hebb ick mi all in mien Kinnertied verleevt, un ick jachter dor jümmers noch hinnerher. As Jung gäw dat all Oabens Broattüffeln. Mien Mudder har se jümmers so recht kross henkreegen met Smoalt, Boll’n un Speckgrieben – wat wär dat een dullen Schmaus. De Melksupp achteran wär nich so mien Ding. Besünners, wenn sick up de Melk so’n Pellschicht krüseln dä. Mien Mudder hät mi moal vertellt, wo se as jung’ Deern bi’n Buern in de Köök methelpen müsst, to’n Oabendbrot seeten mennigmoal söss - söben Mann üm een grooten Disch. De Goabels fast inne Hänn, Tellers wär’n nich nödich west. Dänn koam een riesiggrote Iesenpann vull met Broattüffeln in de Mitt’ vun’n runden Disch un alltohop stökern’s üm de Wett un haut’n düchtig rin. Noa een kotte Tied wär de Pann all lerrig. Un een tweete un ook drütte koam’n achteran.
As een jungen Kierl hebb ick moal een Fründin hatt, de ook wunnerboar Broattüffeln moaken kunn. Düsset „Broattüffelverhältnis“ wär awer een’s Doags in de Brüch goahn. Se har een poarmol dat Äten annbrenn’ loaten un ok to vööl Solt rinnerschmäten. Möglich, dat se dat met Will´n moakt hett.
Ook noch hüüt ät ick to giern Broattüffeln, dortau Spegel- oder Rühreier, Schinken, een Stück Suerfleesch, Broatfisch oder suer inleggt Fisch. Sülbstverständlich, dat ick in een Lokal as Biloog to de Spiesen meisttieds Broattüffeln wählen do. Dat is för mi keen Biloog, dat is de Hauptgang. Oaber ick bün dorbie ok ´n beten krüüsch, de broadtenTüffeln mööt’n scheun kross ween. Dorüm dröfft’n de Tüffelstücken nich to groot ween. Zippel’n, Smoalt un Speck gäwen jüm ierst den richtigen Tatsch. Bi so’n woahre Broattüffelorgie kunn ick nich wedderstohn. Wenn moal een ’n Töller vull öwerhett, denn segg mol driest Bescheed! Ick kumm vörbi! Kalli Stüben, Wittenberge