Vadder un lütt Soehner Jan
sünd hüt hen tau’n Veihmarkt gahn,
un as Ierst’ ehr intressiert,
wat kost’ Schwien un Kauh un Pierd,
denn ein Kauh will Vadder köpen!-
As se beid so rümmerströpen,
steiht hei unverwohrens still,
„Disse Kauh ik nähmen will!“
röppt hei un strakt up de Stell
leiw ehr oewer ’t schwart-bunt Fell,
krult an’n Bliss de krusen Hoor,
grawwelt rüm an’t Üter gor,
fummelt, fäuhlt dor lang’n an rüm,
bet sien Jung dat komisch fünn.
„Wurüm makst du dat?“ hei fröggt.
„Ik will weiten, ob sei döcht!
Denn schaff ik dees Kauh mi an,
möt s’ nahst wiesen, wat sei kann!“
Endlich is de Hannel dahn…
Kauh an’n Reip sei huswarts gahn.
Doch lütt Jan rort vör sich hen,
unner Tränen süfzt hei denn:
„Vadder, wur kam’n wi blot klor,
is nahst Mudder nich miehr dor!“
„Wat vertellst du hier för’n Schmus?
Mudding täuwt up uns tau Hus!
Wat kümmt di dor blot in’n Sinn?
Wur süll süss uns Mudder sien?“
„Ik hew seihn, dat Schnieder Till
uns leiw Mudding köpen will!“
Helmut Hillmann