Herr Paster Pahl sitt morgens frisch
un gaut utrauht an’n Frühstücksdisch,
obglieks hei bi ein Hochtietsfier,
bet nachts halw drei taugängen wier.
Hei wier zwors giern noch liggen bläben,
har ’t nich in’n Hus’ so’n Unrauh gäben. –
Hei röppt nah Anna --- fuurts steiht s’ dor!
Sei makt sien’n Hushalt, männig Johr.
„Herr Paster“, fröggt sei, „bruken s’ wat?“
„Dat nich, doch Anna, wat wier dat
an’n tiedig’ Morgen för ’n Gedroehn?“--
Tauierst bröcht Kopmann Schmitt sien Soehn
uns unsen Wien, den’ wi bestellt...
Darnah hett ein’ von ’Kohlen-Feld’
sei ehr Brikett, - all fien insackt(!) –
in’n Keller schlöppt un dor utpackt.“-
„Is naug, Anna, - wäs nu eins still,
wiel ik di wat verklaren will! –
Tauierst mösst´ orrig oewerleggen,
bevör du anfängst wat tau seggen!
Pass up, ik segg, wur ’t heiten sall,
denn is dat klor bi ’t nägste Mal!-
Du sädst: ’uns Wien’ ... Weitst wat mi stürt?
Dat kein-ein Schluck von denn’ di hürt.
Du quoost von ’sei ehr Kohl’n’ mit mi! –
den´ warmen Hinnern hemm’ doch wi!-
Ik glöw, nu hest du mi verstahn!
- Wat hest du süss noch all’ so dan?
Segg mi - hest in’n Momang wat vör?
Ik schickt di giern süss vör de Dör,
lütt bäten Krimskrams tau besorgen,
denn’ ik so bruk, bet oewermorgen!“
„Herr Paster, dat is fixing seggt:
Ierst makt ik mi mien Frühstück trecht,
denn müsst uns Däl ik oewerwischen
un sei ehr Frühstücksmahl updischen,-
denn hew ’k mien Wäsch tausamenleggt
un sei ehr Schauh putzt ... is doch recht? -
Nu seihn sei, dat ik sei verstah. -
Doch nu, Pastur, bevör ik gah,
mücht ik in sei ehr Schlapstuw rin,
uns Bedd tau maken - dat möt sin!“ -
Helmut Hillmann