Dat is gliek in ’n Anfang wäst, as uns’ Herrgott de Welt un de Minschen erschaffen hett: Dor hebben Adam un Eva mal Middagsrauh hollen; Adam hett wakt un Eva is ’n bäten indruselt. As se dor so liggen, kümmt ’ne Imm antofleegen, dee sett’t sik grad’ up Eva ehren Mund un nippelt dor an. Adam süht dat un denkt: wat söcht dat Diert blot up mien Fru ehren Mund – dat wist doch ok eens versöken.
He weet dat nu nich anners antofangen. As de Imm wegflagen is, kümmt he bi un drückt sien Lippen up Eva ehr. Bi dat Nippeln hett oever de Imm ehren Honning up Eva ehr Lippen verloren, un dat smeckt jo nu hellschen söt. Dorbi hett Adam sik dat Smüstern anwennt, un so hebben de Minschen de lütt Imm dat to danken, dat dat Küssen up de Welt kamen is. Richard WossidloRadelsFlücht wat över ’t Huus, dat hett ne Pinn in ’n Noors. (Biene)
Dat is fardig un ward doch alle Daag makt. (Bett)
Lock an Lock un höllt doch. (Kette)
Dat wiest jeden ’n anner Gesicht un hett gorkeen. (Spiegel)
Wat geiht rund üm ’n Boom un kann nich rinkamen? (Borke)
Wat is dat, wat väl Oogen hett un kann doch nich sehn? (Kartoffel)
Wat hüürt alls un kann doch nix wedder vertellen? (Ohr)
Dat is mien eegen,wecker dat gewinnt, de hett’t nich mihr. (Prozess)
Twee Ingäng in’t Huus;