De Kinner in de School sollten kott vör d’ Fest alltohoop een Geschieht upschriewen öwer Wiehnachten. Jedwereen kunn schriewen, wat he woll. So har dat de Lehrerin seggt. Awer nich de ut de Bibel. Dat wär de beste Geschicht, dat kunn keeneen better. Awer se sollten moal daöver nohdenken, wo se to Huus an merken kunn, dat dat up Wiehnachten togüng. Ook wat se för Mudder un Vadder trechtbasteln wolln. Se sollten sick ook daöver öhre Gedanken moaken, wo dat woll arme Menschen gäwen deit, de sick keenen Dannenboom köpen könn’. In Grunn’ wär d’ egal, wat jeden infalln dä, bloß van Wiehnachten müßt da wat bi sin. Dat kunn up Hochdüütsch or up Plattdüütsch vertellt wern.
Na, da kam ja nu wat tosamm. De Lehrerin sett bet deep in de Nacht un läste all de Geschichten dörch, de da to Papier bröcht worden warn. Oft nooch mußt se still vör sick henlachen. Den besten Vers har werrer Bertchen Krusen aflevert. De kunn schrieven as een Afkoat.
Grode Oogen awer het se moakt, as se Fritz Möllern sien Upsatzbook upschloahn dä. Dor stünn man blot dat eene Wort „Wiehnachten ¿“. Wiehnachten met so’n Hoaken dahinner. Hochdüütsch seggt man dato Fragezeichen. Fritz har dat Teken (Zeichen) awer ümdreiht. Nu sächt dat ut as so’n Angel - or Fleeschhoaken.
Wat he sick denn dabi dacht har, woll siene Lehrerin van em weeten, as se een Dutzend Stück van de Upsätz vorläsen dä in de School. „Jo“, stöttert Fritz as Enschulligung för sick hen, „wat kann ick denn all van Wiehnachten schriewen, wenn’t noch gor nich vörbi is?“
Met düssen Satz het he sienen Kopp, klook as he nu moal wär, werrer ut de Schling treckt.
Heinz Müller